تأثیر زردچوبه در روماتیسم مفاصل  

یک بررسی جدید نشان می ‌دهد که زردچوبه و مکمل‌های غذایی آن ممکن است به پیشگیری و  درمان برخی بیماری‌های استخوانی مثل آرتریت روماتوئید و پوکی استخوان کمک کند.

ریشه زردچوبه در طب سنتی آسیا برای قرن‌ها به عنوان درمانی برای التهاب مفاصل یا آرتریت کاربرد داشته است. داروهای ضد التهابی نوین که برای درمان آرتریت به کار می‌ روند، عوارض جانبی بسیاری دارند، بنابراین پزشکان و پژوهشگران به دنبال شیوه‌های درمانی جایگزین برای این بیماری بوده‌اند.

دکتر ژانت ال فانک از کالج پزشکی دانشگاه آریزونا یکی از پژوهشگران در تحقیق فوق در این باره گفت:" هدف ما از بررسی داروهای گیاهی خاص این است که بین خواص مفید گیاهان دارویی سنتی و اثرات زیان بار آنها افتراق دهیم. به این ترتیب امیدواریم نه تنها شیوه‌‌های طب سنتی را درک کنیم و به آزمون بگذاریم، بلکه استفاده آنها را نیز پیشرفت دهیم و اصلاح کنیم."

دکتر فانک با دکتر باربارا ان. تیمرمن، رئیس مرکز پژوهش طب گیاهی آریزونا برای بررسی بهتر اثرات مواد شبه کورکومینی در زردچوبه عصاره‌هایی با میزان استاندارد تهیه کردند. سپس تأثیربخشی آنها را بر روی موش‌های آزمایشگاهی مبتلا به آرتریت روماتوئید آزمایش کردند. نتیجه آن بود که این مواد واقعاً علائم التهاب مفصل را کاهش می ‌دهند.

دکتر فانک معتقد است که نتایج مشابهی در انسان‌ها نیز مورد انتظار است، اما باید با آزمون‌های بالینی ثابت شود.

فانک گفت اگر معلوم شود که چنین اثری در انسان‌ها نیز رخ می ‌دهد، احتمالا روزی 5/1گرم مواد شبه ‌کورکومینی باید مصرف شود، که حدود 10 برابر میزان مصرف روزانه زردچوبه یک فرد متوسط هندی است. بنابراین تنها راه برای تأمین این مقدار مواد شبه ‌کورکومینی، از راه مکمل‌های غذایی است.

به گفته فانک احتمالاً سایر مواد موجود در زردچویه به جز کورکومین هم دارای خواص ضد التهابی هستند و این مواد همراه هم با کورکومین التهاب را مهار می‌ کنند.

تماشای تلویزیون، فشار خون را در کودکان چاق بالا می‌برد

چهارشنبه 9 آبان 1386  - ایسنا

عکسهای مرتبط   تماشای بیش از اندازه تلویزیون نه تنها منجر به چاق شدن کودکان می‌شود، بلکه فشار خون را نیز در آنان بالا می‌برد.   محققان آمریکایی اعلام کردند، کودکان چاقی که در طول یک روز حدود چهار ساعت یا بیشتر به تماشای تلویزیون می‌نشینند، بیش از کودکان دیگر که کمتر از این مدت تلویزیون تماشا می‌کنند به مرض فشار خون مبتلا می‌شوند.   دکتر جفری شوییمر، مدرس دانشگاه‌های کالیفرنیا سن دیه گو در این باره نوشته است؛ ارتباط نزدیکی میان تعداد ساعات تماشای تلویزیون و افزایش وزن و فشار خون در کودکان وجود دارد.   گفتنی است، چاقی کودکان در حال رشد، خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و دیابت را بالا می‌برد. همچنین میان مبتلا شدن به مرض فشار خون و چاقی نیز ارتباط مستقیم برقرار است.   دکتر شوییمو این تحقیق را با همکاری محققانی از دانشگاه‌های کالیفرنیا، سان فرانسیسکو و جنوب آلاباما انجام داده است. آنها در جریان این تحقیق، 546 کودک و نوجوان 4 تا 17 سال را در خلال سال‌های 2003 تا 2005 وزن کرده‌اند.   هم‌چنین در این کلینیک علاوه بر وزن این افراد، فشار خون آنان نیز اندازه‌گیری شده است. در نهایت این نتیجه به دست آمده است که کودکان و نوجوانانی که چهار ساعت یا بیشتر به تماشای تلویزیون می‌نشینند، سه برابر کودکان دیگر احتمال مبتلا به بیماری فشار خون در آنان وجود دارد.

تماشای تلویزیون، فشار خون را در کودکان چاق بالا می‌برد

چهارشنبه 9 آبان 1386  - ایسنا

عکسهای مرتبط   تماشای بیش از اندازه تلویزیون نه تنها منجر به چاق شدن کودکان می‌شود، بلکه فشار خون را نیز در آنان بالا می‌برد.   محققان آمریکایی اعلام کردند، کودکان چاقی که در طول یک روز حدود چهار ساعت یا بیشتر به تماشای تلویزیون می‌نشینند، بیش از کودکان دیگر که کمتر از این مدت تلویزیون تماشا می‌کنند به مرض فشار خون مبتلا می‌شوند.   دکتر جفری شوییمر، مدرس دانشگاه‌های کالیفرنیا سن دیه گو در این باره نوشته است؛ ارتباط نزدیکی میان تعداد ساعات تماشای تلویزیون و افزایش وزن و فشار خون در کودکان وجود دارد.   گفتنی است، چاقی کودکان در حال رشد، خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و دیابت را بالا می‌برد. همچنین میان مبتلا شدن به مرض فشار خون و چاقی نیز ارتباط مستقیم برقرار است.   دکتر شوییمو این تحقیق را با همکاری محققانی از دانشگاه‌های کالیفرنیا، سان فرانسیسکو و جنوب آلاباما انجام داده است. آنها در جریان این تحقیق، 546 کودک و نوجوان 4 تا 17 سال را در خلال سال‌های 2003 تا 2005 وزن کرده‌اند.   هم‌چنین در این کلینیک علاوه بر وزن این افراد، فشار خون آنان نیز اندازه‌گیری شده است. در نهایت این نتیجه به دست آمده است که کودکان و نوجوانانی که چهار ساعت یا بیشتر به تماشای تلویزیون می‌نشینند، سه برابر کودکان دیگر احتمال مبتلا به بیماری فشار خون در آنان وجود دارد.

خطر بیماری آب سیاه، چشم کاربران کامپیوتر را تهدید می‌کند

- ایسنا

عکسهای مرتبط   محققان نگرانند که استفاده زیاد از کامپیوتر می‌تواند به بیماری گلوکوم (آب سیاه) به خصوص در میان کسانی که نزدیک بین هستند، منجر شود.   پژوهشگران ژاپنی در یک مطالعه، چشم کارمندان چهار شرکت مختلف که هر یک پنج هزار کارمند داشت را معاینه کردند.   سپس کارمندان را بسته به میزان استفاده از کامپیوتر به سه دسته سبک، متوسط و سنگین تقسیم کردند. در مجموع مشخص شد که 1/5 درصد از کارمندان دچار نقص‌های مربوط به میزان دید بودند.   کارمندانی که در طبقه کاربران سنگین قرار داشتند، بیشتر از سایرین از نزدیک‌ بینی یا دوربینی در رنج بودند.   بررسی‌های بیشتر نشان داد: استفاده زیاد از کامپیوتر با ظهور گلوکوم و نزدیک بینی در ارتباط است.   لازم به ذکر است، بیماری گلوکوم ناشی از افزایش فشار مایع در داخل چشم است و درصورت عدم درمان می تواند به نابینایی منجر شود.

تحمل این همه درد برای چه؟

طی قرن های متمادی زنان و مردان برای زیبایی و پیروی از آنچه باب روز بوده است، رنج و عذاب زیادی را تحمل کرده اند.

مریم می گوید: "شخصیت افراد با هم فرق دارد. بعضی ها تحمل درد را ندارند، حتی وقتی موضوع بهتر شدن باشد. من چون هدف دارم و به نتیجه کار و اینکه شکمم صاف می شود، فکر می کنم، درد را تحمل می کنم. یکی دو هفته درد کشیدن مشکلی نیست."

اما تحولاتی که به تازگی در درمان ها و نه جراحی های زیبایی به وجود آمده راه را برای بسیاری از کسانی که از چاقوی جراحی گریزان بوده اند، هموار کرده است. درمان زیبایی در مقایسه با جراحی پلاستیک با سرعت بیشتر، اما درد و خطر بسیار کم تر چین و چروک ها را صاف می کند و بسیاری از خانم های ایرانی در شهرهای بزرگ ایران در هر فرصتی به یکدیگر توصیه می کنند که برای رفع چروک بوتاکس تزریق کنند.

بوتاکس از سم بوتولینوم حاصل می شود که باکتری های فاسد کننده غذا تولید کرده اند.

فخری، که برای رفع چروک از صورت خود سالیانه چند بار بوتاکس تزریق می کند، می گوید: "دکترم از این که زنانی در سن من هم به او مراجعه می کنند خیلی خوشحال است. او به من توضیح داده که بوتاکس برای سردردهای مزمن مصرف دارد و هیچ عوارض جانبی ندارد. من به این کار ادامه می دهم چون خیلی راضی هستم. باید ابتکار و علم را ستود."

وزارت بهداشت و درمان ایران از چند سال پیش در واکنش به موج فراگیر خال کوبی های اعضای صورت هشدار می داده که روش های به کار گرفته شده در آرایشگاه ها غیر بهداشتی است، اما اکنون انجام جراحی های پلاستیک – که می تواند خطرات جانبی زیادی داشته باشد – توسط افراد بدون تخصص و صلاحیت باعث نگرانی های زیادی شده است.

دکتر مرادیان می گوید: "درآمد حاصل از جراحی های زیبایی در ایران قابل توجه است و متأسفانه افرادی بدون صلاحیت برای سهیم شدن در این درآمد، اقدام به جراحی می کنند."

انجام جراحی های زیبایی در ایران ارزان نیست. در حالی که جراحی بینی می تواند حدود یک میلیون و پانصد هزار تومان هزینه در برداشته باشد، گفته می شود متقاضیان جراحی پستان حدود دو میلیون تومان و جراحی شکم بین دو تا چهار میلیون تومان پرداخت می کنند.

"زیبا کردن یک ایرانی را باید به دست جراحان ایران سپرد" شعار بسیاری از ایرانیان مقیم خارج است که برای انجام انواع جراحی های زیبایی از جمله بینی به ایران سفر می کنند.

دکتر مرادیان می گوید: "بینی ایرانی به طور کلی از ظاهری خوش تراش برخوردار نیست و جراحان در ایران، حداقل به دلیل زیاد بودن تعداد جراحی های زیبایی که انجام می دهند در این زمینه مهارت زیادی پیدا کرده اند."

به باور دکتر دولت آبادی، روان شناس در تهران، نارضایتی عمومی از ظاهر "ایرانی" نشان می دهد که جوانان ایرانی با دور شدن از "الگوی خودی و فاصله از خود" به سمت یکسان شدن، گرایش پیدا می کنند.

خانم دولت آبادی می گوید این پدیده خاص ایران نیست و در سطح جهان فشار برای یکسان شدن، به ویژه در میان زنان، وجود دارد.

بت میدلر، از بازیگران نامی هالیوود در چهار دهه گذشته، در گفت و گویی با مجله تایمز لندن با اشاره به برنامه های تلویزیونی در آمریکا که زنان این کشور را به انجام جراحی های پلاستیک تشویق می کنند، گفت: "این برنامه ها نمونه ای خوبی از قدرت گیری زنان نیستند.

مردان همواره خواسته اند زنان را به یک شی تقلیل دهند. اما این روزها خود زنان دست کمی از مردان ندارند. فشار بر روی زنان برای یکسان شدن و پیر نشدن خیلی ترسناک است."

اما، برخی کارشناسان ایرانی، گسترش مشخصه های ظاهری مشابه و یکسان در میان جوانان ایرانی را مشکل جراحان می دانند.

شهلا لاهیجی، صاحب نظر در امور زنان، معتقد است این جراحان ایرانی هستند که به ویژه در جراحی بینی ابتکار به خرج نشان نمی دهند و نباید کاستی های جراحان در این زمینه را تمایل به یکسان شدن تعبیر کرد.

خانم لاهیجی می گوید: "اگر جراح خوب نیست چرا جراحی را زیر سوال ببریم. انتقاد از جراحی های پلاستیک ناشی از همان چپ اندیشی هاست که می گوید فقر و نه شادی ها را تقسیم کنیم. جراحی زیبایی زمانی مختص پولداران بود اما چون حالا عمومی تر شده، نباید با آن مخالفت کرد."

آیا این روند ادامه خواهد داشت؟

در تاریخ پزشکی، جراحی پلاستیک تقریباً یک پدیده تازه است. جراحی پلاستیک در جریان جنگ جهانی اول و جراحی برای بازسازی صورت مجروحان شکل گرفت.

برای سالیان متمادی جراحی پلاستیک یک اقدام پزشکی علنی نبود و ثروتمندان به طور مخفی نقایص ظاهری خود را رفع می کردند. اما اکنون شمار متقاضیان جراحی زیبایی در بسیاری از کشورها، از جمله کشورهای پیشرفته مانند آمریکا به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافته است.

در مقاله ای در زمینه افزایش ناگهانی شمار جراحی های پلاستیک در آمریکا، مجله علمی "کریستین ساینس مانیتور" به نقل از دکتر بورک، از کالج سوآرتمور آمریکا، می نویسد: "هر زیبایی دورانی دارد و فرهنگ جوان پرستی که اکنون در آمریکا رایج است غیرقابل اجتناب نیست."

در مقابل، دکتر مرادیان، جراح پلاستیک در ایران، معتقد است زیبایی باعث پیشرفت افراد می شود و تلاش برای به دست آوردن آن ادامه خواهد داشت.

تلاش گروه بزرگی از زنان ایرانی ساکن شهرهای بزرگ برای به دست آوردن زیبایی و جوانی، که ظاهراً با تمایل به یکسان شدن همراه است، به طور یقین آثار متفاوتی را در سطح جامعه به جای خواهد گذاشت.

در حالی که، انجام جراحی زیبایی بیشتر از هر زمان دیگر در سطح جوامع مختلف از جمله ایران مورد پذیرش قرار می گیرد، غالب روانشناسان و جامعه شناسان با جراحی های ضروری برای بهبود کیفیت زندگی افراد موافق هستند.

اما، آنان علیه جراحی های  پلاستیک "بی منطق" هشدار می دهند و می گویند بیم آن می رود که جوانان به ویژه دختران با این گونه اقدامات پزشکی، همانند تغییر آرایش و رنگ مو برخورد کنند.

علت و معلول

شهلا لاهیجی، صاحب نظر در امور زنان، می گوید: "ما تعیین کننده انتخاب مردم نیستیم. جراحی پلاستیک حق هر انسان است. هر چند برخی افراد به دلیل داشتن رفاه مالی بیش از حد و از روی هوس بازی دست به جراحی های پلاستیک می زنند، اما مواردی نیز استثنایی محسوب می شوند."

خانم لاهیجی دلیلی برای مخالفت با این گونه جراحی ها نمی بیند: "نباید انگشت روی معلول گذاشت، باید دلایل را یافت. اگر در نقش درمانگر جامعه، گسترش جراحی پلاستیک را یک نوع بیماری اجتماعی ارزیابی می کنیم باید دید در واکنش به کدام مسایل اجتماعی است."

کارشناسان مسایل اجتماعی در ایران معتقدند وقتی گروه های مختلف سنی از زن و مرد نتوانند در فعالیت های متنوع با تکیه بر جوانب شخصیتی خود مشارکت داشته باشند، جامعه توازان خود را از دست می دهد و گرایش آنان به ظواهر بیشتر می شود. آنان می گویند تا زمانی که توازن به جامعه باز گردد موج فراگیر جراحی و درمان های زیبایی ادامه خواهد داشت.

منبع: BBC.PERSIAN.COM

آشفته بازار جراحی پلاستیک

جراحی‌های زیبایی، اگرچه روز به روز رواج بیشتری می‌یابند، اما همچنان پرسش‌ برانگیزند.

با وجود داشتن تعرفه‌های دولتی، هنوز تعرفه خصوصی برای آنها در نظر گرفته نشده است و حتی شرکت‌های بیمه هم کمک هزینه‌ای برای این نوع جراحی‌ها در نظر نگرفته و در صورت همراهی جراحی زیبایی با جراحی ترمیمی هم هزینه‌های مربوط به جراحی ترمیمی را نیز تقبل نمی‌کنند.

دکتر عبدالجلیل کلانتر هرمزی- فوق تخصص جراحی پلاستیک و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی- در این زمینه، می‌گوید: "جراحی پلاستیک به پنج دسته، جراحی جمجمه، فک و صورت-  جراحی دست و میکروسکوپی- جراحی سوختگی، جراحی ترمیمی و جراحی زیبایی تقسیم می‌شود که برای همه بخش‌ها به‌جز، جراحی زیبایی، تعرفه در نظر گرفته شده است."

وی در ادامه با اشاره به این موضوع که جراحی‌های زیبایی هم تعرفه دولتی دارد، اما تعرفه خصوصی برای آن در نظر گرفته نشده است، می‌گوید: "تعرفه‌های دولتی مصوب وزارت بهداشت که بیمارستان‌های دولتی و دانشگاهی آن را رعایت می‌کنند، از این لحاظ که در سطح دانشگاه انجام می‌شود، استانداردهای لازم را داراست اما در بخش خصوصی، تعرفه‌ها با توجه به تجهیزات و امکانات مرکزی که جراحی در آن انجام می‌شود و میزان تخصص جراح، تفاوت‌هایی را در برمی‌گیرد، بنابراین تعرفه مشخصی ندارد."

وی در ادامه به مراکزی که جراحی پلاستیک و زیبایی پوستی انجام می‌دهند اشاره کرده و می‌گوید: "بیمارستان پانزده خرداد که وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی است، بیمارستان حضرت فاطمه(س)  وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران و بخش جراحی پلاستیک بیمارستان امام خمینی، وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران و نیز بیمارستان‌های دانشگاه‌های علوم پزشکی اصفهان، مشهد، شیراز، تبریز و اهواز در شهرستان‌ها مراکزی هستند که جراحی زیبایی را بر ئاساس تعرفه‌های دولتی انجام می‌دهند، اما نکته‌ای که در رابطه با این بیمارستان‌ها وجود دارد، آموزشی بودن آنهاست، یعنی فردی که برای دریافت خدمات درمانی به این مراکز مراجعه می‌کند باید آگاه باشد که بخشی از فعالیت‌های پزشکی که در این مراکز انجام می‌شود، برای آموزش دستیاران بوده و اگر به این مسئله تمایل ندارند، باید به مراکز جراحی پلاستیک و زیبایی خصوصی مراجعه کنند."

دکتر سارا قربانی- فوق‌ تخصص جراحی پلاستیک-  نیز با اشاره به عدم وجود تعرفه مشخص در بخش خصوصی، می‌گوید: ما تعرفه مشخصی در بخش خصوصی نداریم و میزان تعرفه را هم وسعت عمل جراحی و نوع عمل جراحی تعیین می‌کند، حتی ممکن است دو بیمار مختلف که عمل‌های به ظاهر مشابه‌ای دارند، بسته به تغییری که در عضو مورد جراحی صورت می‌گیرد، هزینه‌های مختلفی داشته باشند."

وی تأکید می‌کند از آنجا که عمل‌های زیبایی به هیچ عنوان تحت بیمه قرار نمی‌گیرند، معمولاً  هزینه بالاتری برای بیمار نسبت به سایر جراحی‌های پلاستیک دربردارند.

دکتر قربانی در زمینه رضایت یا عدم رضایت بیماران از این تعرفه‌ها نیز می‌گوید: "به هر حال هرگز نظارت دقیقی در تعیین نرخ تعرفه‌ها وجود نداشته است، چرا که بخش خصوصی گستردگی زیادی دارد و بعضاً امکانات و تجهیزات در هر یک از مراکز، متفاوت است و شکل معمول قضیه هم به این ترتیب است که تا زمانی که متقاضی برای خدمتی وجود داشته باشد، تعرفه‌ها با توجه به میزان متقاضی تعیین می‌شود."

به گفته وی، به‌خصوص در جراحی‌‌های زیبایی، اصل مورد نظر بیماران، اعتماد به پزشک است و اگر بیماران، جراحی را که انتخاب می‌کنند از میان افراد متخصص برگزینند، کمتر با بی‌عدالتی مواجه خواهند شد.

دکتر نور احمد لطیفی، فوق تخصص جراحی ترمیمی و دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران نیز ضمن تأیید عدم نظارت کافی بر تعرفه‌ها، می‌گوید: "برای روشن شدن مطلب بهتر است به این نکته توجه کنیم که تعرفه‌ها باید بر اساس هزینه‌ها و درآمدهای موجود در جامعه شکل بگیرد، اما از آنجایی که ایجاد چنین نظمی در جامعه مستلزم نظارت کافی است و این نظارت در حال حاضر به شکل کامل اعمال نمی‌شود، با بی‌نظمی در این زمینه مواجهیم."

به گفته دکتر لطیفی، چیزی که در کتاب به‌عنوان تعرفه دولتی آمده است بسیار کم است و از سوی دیگر تعرفه‌های خصوصی هم وجود دارد که بسیار زیاد است. وی ادامه می‌دهد: "نکته جالبی که در این میان وجود دارد، این است که به شکل معمول، اساتید دانشگاه و متخصصان سرآمد جراحی زیبایی معمولاً براساس تعرفه‌ها عمل می‌کنند یا هزینه‌ای که برای جراحی‌های زیبایی در نظر می‌گیرند بسیار متعادل است، اما هزینه‌های سرسام‌آور معمولاً از سوی افراد تازه فارغ‌التحصیل یا غیر متخصصی وضع می‌شود که به شکل کلی تخصص کافی برای انجام این نوع جراحی‌ها را هم ندارند."

دکتر قربانی در تحلیل نقش غیر متخصص‌ها در ایجاد آشفتگی در بازار تعرفه‌های جراحی زیبایی، می‌گوید: وضع تعرفه‌های بسیار بالا از سوی افراد غیرمتخصص، راهی برای مطرح شدن بیشتر تلقی می‌شود و در واقع این افراد سعی می‌کنند تا از راه نجومی کردن دستمزدهای جراحی، اعتماد بیشتری در بیماران ایجاد کنند."

این در حالی است که دکتر کلانتر هرمزی، نقش مردم را در انتخاب جراح مناسب، چنین بیان می‌کند: "این مردم هستند که با تحلیل مناسب اطلاعات، باید انتخاب عاقلانه‌ای داشته باشند، به این مفهوم که ما نمی‌توانیم، افراد را مجبور به کاری‌ کنیم، بلکه تنها می‌توانیم در آگاه سازی آنها از وجود افراد غیر متخصص که شاید کمتر از  5 درصد جامعه پزشکی را تشکیل دهند، سهیم باشیم، در غیر این صورت، این خود بیماران هستند که باید بدون توجه به عنوان‌های ظاهری روی تابلوها و علی‌الخصوص، عنوان‌هایی که در پیک‌ها و روزنامه‌ها به عنوان تبلیغات مطرح می‌شود، تصمیم‌گیری کنند."

به گفته رئیس انجمن جراحان پلاستیک، بیمار باید بداند، نرخ جراحی نزد افرادی که تخصص بیشتر و امکانات و تجهیزات پیشرفته‌تر و مدرن‌تر دارند، بالاتر از سایر جراحان است، اما در نهایت انتخاب با بیمار است تا کدام گزینه را برگزیند.